سزیم-137 (Cs-137) یکی از خطرناکترین رادیونوکلئیدهای شکافت هسته U-235 با نیمه عمر حدود 30/17 سال می باشد. حادثه چرنوبیل و آلودگیهای وسیع مواد پرتوزا خصوصاً Cs-137 و نزدیک بودن ایران به محل حادثه، بر اهمیت مطالعه آثار ریزش های جوی و اندازه گیری سزیم رادیواکتیو در محیط زیست و نیز موجودات زنده افزودهاست. هدف از این مطالعه، بررسی سلامت ماهی کفال طلایی (Liza aurata) با توجه به آلودگی احتمالی بافت عضلانی آن به ماده رادیواکتیو سزیم-137 در منطقه مرکزی جنوب دریای خزر در سال 1387 میباشد. در این تحقیق تعداد 60 قطعه ماهی کفال طلایی از صیدگاههای استان مازندران (در منطقه مرکزی سواحل جنوبی دریای خزر) تهیه گردید. غلظت Cs-137 در بافت عضلانی بوسیله دستگاه اسپکترومتر گاما مورد اندازهگیری قرار گرفت. حد مجاز سزیم-137 در موادغذایی توسط آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) و سازمان بهداشت جهانی WHO) 10) بکرل برکیلوگرم تعیین گردیده است. نتایج این تحقیق نشان داد که میزان سزیم-137 در بافت عضلانی بیش از 90 درصد ماهیان کفال طلائی صید شده کمتر از حد تشخیص دستگاه بود و در بقیه ماهیان در محدوده مجاز و استاندارد قرار داشت. این نتیجه نشان می دهد که ماهیان صید شده در مناطق و زمان نمونهبرداری شده در سواحل جنوبی دریای خزر، دارای آلودگی رادیواکتیو (Cs-137) نبوده و سلامت بافت خوراکی ماهی کفال برای مصرف کنندگان به لحاظ عدم وجود سزیم-137 مورد تایید بودهاست.
)