امروزه آبزی پروری دریایی بخصوص آزاد ماهیان در محیط های محصور در نوار ساحلی دریاهای جهان افزایش یافته است. در راستای این فعالیت، موضوع پدیده فرار ماهیان از محیط‌های محصور متداول است. امکان تلاقی‌گری تولید مثلی بین جمعیت ماهیان پرورشی و بومی و تأثیر بر اکوسیستم طبیعی با پدیده فرار ماهیان پرورشی از محیط‌های محصور به طبیعت وجود دارد. از سوی دیگر این امر سبب افزایش رقابت بین جمعیت ماهیان مهاجم و ماهیان بومی میشود و حتی میتواند موجب تسهیل در انتشار عوامل پاتوژن به جمعیت ماهیان بومی شود. بدین ترتیب پدیده فرار، فشار زیادی را بر جمعیت‌های وحشی ماهیان وارد می‌کند. پدیده فرار ماهیان از نظر برنامه‌های بوم شناسی و اقتصادی اجتماعی اهمیت ویژه‌ای دارد. لذا لازم است که تا حد ممکن با تمهیداتی کاهش یابد. عوامل اصلی فرار ماهیان را می‌توان ناشی از سه عامل: ساختار نامناسب قفس، خطاهای عملیاتی ناشی از کارشناسان یا کارگران و عوامل زیستی دانست. تلفیق این عوامل هنگام طوفان‌های شدید میتواند موجب خسارات زیادی شود. استقرار تکنولوژی‌های نوین به میزان قابلتوجهی از پدیده فرار ماهیان می کاهد. بعلاوه، شیوه‌های نوین مدیریتی در قالب ضوابط و مقررات ملی، شیوه چگونگی استقرار و عملیات پرورش ماهی به انضمام مکانیسم‌های تحقیق و توسعه و آموزش‌های مدیران و پرسنل قفسهای دریایی میتواند در جلوگیری از این پدیده مؤثر واقع شود.
)