بیماری نکروز حاد هپاتوپانکراس، زنگ خطرصنعت پرورش میگو در ایران

نوع مقاله : ترویجی

نویسندگان

1 کارشناس محقق. مرکزتحقیقات ذخایرآبزیان آبهای داخلی گرگان

2 تکثیروپرورش

3 عضوهیات علمی موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور. رییس بخش بازسازی ذخایر

4 پسا دکترا. دانش آموخته مرکز تحقیقات ذخایرآبزیان آبهای داخلی گرگان

5 موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور- مرکز تحقیقات ذخایر آبزیان آبهای داخلی گرگان

چکیده

انواع مختلفی از بیماریها در میگو شناسایی شده ­اند که در اثر عوامل عفونی ویروسی و یا باکتریایی ایجاد شده و منجر به تلفات گروهی می­شوند. در میان عوامل بیماریزای باکتریایی، ویبریوها مهمترین عامل بیماریزای میگو­های پرورشی هستند که سبب تلفات زیادی در میگو می­ گردند. از سال 2009 بیماری باکتریایی جدیدی توجه جامعه پرورش ­دهندگان را خود جلب کرد. این بیماری که با نام بیماری نکروز حاد هپاتوپانکراسی (Acute Hepatopancreatic Necrosis Disease, AHPND) شناخته می شود بوسیله یک باکتری میله­ ای شکل گرم منفی بنام ویبریو پاراهمولیتیکوس ایجاد می­شود. این بیماری برای اولین بار در مزارع میگوی استان هرمزگان شناسایی شد که باعث تلفات زیادی در مزارع فوق گردید. دامنه فعالیت این باکتری بین 20 تا 44 درجه سانتی­گراد و محدوده مناسب رشد باکتری بین 30 تا 37 درجه سانتی­گراد است، بنابراین اوج وقوع بیماری در طول فصل گرم و خشک است. علائم بالینی اصلی این  بیماری بی حالی، کندی رشد، شنای مارپیچی، رنگ پریدگی، خالی بودن معده و روده و کوچک شدگی هپاتوپانکراس بوده که در نهایت سبب تلف شدن میگو می­ شود. در همه­ گیری بیماری، پرندگان وحشی نقش مهمی در انتقال بیماری دارند. اقدامات مدیریتی پیشگیرانه برای کنترل بیماری AHPND مبتنی بر مدیریت استخرهای پرورشی از طریق مدیریت پرورش و بهداشت (مثل هوادهی، تغذیه، انتخاب پست لاروهای عاری از بیماری) و ضد عفونی‌سازی استخرهای پرورشی  قبل از ذخیره سازی پست لارو متمرکز است.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار